2008:   Oostland (I. Lenaerts K.V.L.S., Heusden-Zolder  nr. 176 - 58ste jg.)

---

 

Berichten uit de oude stad

    1 DE ANDERE KANT


Je valt in een gat aan de andere
kant en je kijkt hemelhoog
over daken. Er is rust in de stegen.

Een vrouw zit alleen, houdt haar
hand op en jij registreert het
voor later. Een film laadt zich op,
speelt zich af.

Ruwe steen van balkon tot balkon
– je zoemt in op een barst in de gevel
en geen mens weet waarom

van het dak hangen draden.
Uit de wind doodden kinderen
de tijd: hun tekens aan muren,
hun kommer geschreven – geschreeuw

op een stoep in de schaduw,
op een trap, een trapgang
(het is overal).
En je valt in een gat.
Wat ontbreekt, is de regen.




    2 ROMA


Eerst Rome, zei ze.

En Rome zuigt ons op
zoals Trastevere haar verschoppelingen.

Nu dus – een nieuwe dag begint.
Schilders kleuren hun grijze lijnen in.
Een vrouw werpt zich een wens
aan de Trevifontein:
you and me forever.

En er borrelt wat:
slecht nieuws van het thuisfront
– dochter, o dochter –
amicizia, tenerezza, amore.

(maar eerst Rome zien, zei ze?)

Roma che vive, Roma.
De laatste middag
kruipt voorbij.




    3 DERDE DAG


Hoe dit afloopt
moet ik nog verzinnen.
Maar eerst nog treinen
en metro’s halen, een busreis
richting heimstation. Nog
boven de oude aarde varen.

Nog brokken wegslikken
en weemoed en woede verbijten.
De kinderen, verdwaasd,
op het juiste spoor hijsen;
nog troosten en sussen
– niet wenen, er is nog tijd
te over voor tranen.

Het is (zoals steeds en niet
te doorgronden), het is
de derde dag.

    4 DAN


Dan – goed overwogen – de woorden:
wat zullen mijn woorden haar zeggen?

We gooien wat we ons herinneren
op tafel en trachten behoedzaam
de puzzel te leggen (het raadsel
ontrafeld – wat voor en wat tegen).
Misschien komt de dag dat we eindelijk
weten wat ze zolang verzwegen.

Ach, ik laat alles los. Leg mij erbij neer.
De toekomst lijkt verder dan ooit.

 

© Eric Vandenwyngaerden

 

 

* * *

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

*